ანგიომა კანის კეთილთვისებიანი სიმსივნეა, რომელიც წარმოიქმნება სისხლძარღვების ან ლიმფური ძარღვების პათოლოგიური ზრდის შედეგად. ანგიომები კანზე შეიძლება გამოჩნდეს სხვადასხვა ფორმით და ზომით. ეს დაავადება არ არის გადამდები და, როგორც წესი, არ არის საშიში, თუმცა ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს მკურნალობა. სახეობები ანგიომების რამდენიმე სახეობა არსებობს: ჰემანგიომა: ყველაზე გავრცელებული სახეობაა, რომელიც წარმოიქმნება სისხლძარღვებისგან. ჰემანგიომები, როგორც წესი, გვხვდება ახალშობილებში და ბავშვებში. კაპილარული ჰემანგიომა (მარწყვისებრი ანგიომა): ეს არის ყველაზე გავრცელებული ტიპი და ახასიათებს წითელი ან მეწამული ფერის მცირე, ოდნავ ამობურცული ლაქები კანზე. კავერნოზული ჰემანგიომა: ეს არის უფრო ღრმა და დიდი ზომის ანგიომა, რომელიც ასევე წარმოიქმნება სისხლძარღვებისგან, ხშირად მოლურჯო ფერისაა და უფრო რბილია შეხებისას. ლიმფანგიომა: წარმოიქმნება ლიმფური ძარღვებისგან და ხშირად გვხვდება კისრის, იღლიის ან პირის ღრუს არეში. კისტოზური ლიმფანგიომა (ჰიგრომა): ეს არის ლიმფანგიომის უფრო დიდი ფორმა, რომელიც ხშირად კისტის სახითაა წარმოდგენილი. ალუბლისებრი ანგიომა: პატარა, წითელი ან ალუბლისფერი კვანძები კანზე, რომლებიც ძირითადად მოზრდილებში ჩნდება და ასაკთან ერთად მათი რაოდენობა იზრდება. ისინი, როგორც წესი, არ არის საშიში და არ საჭიროებენ მკურნალობას. ობობისებრი ანგიომა (ნევუს არანეუსი): პატარა, წითელი ლაქები ცენტრალური წერტილით, საიდანაც გამოდის მცირე სისხლძარღვები, რაც ობობას ქსელს წააგავს. ისინი ხშირად ჩნდება ორსულობის დროს ან ღვიძლის დაავადებების დროს. სიმპტომები ანგიომის სიმპტომები დამოკიდებულია მის სახეობაზე, ზომაზე და მდებარეობაზე. ზოგადად, სიმპტომები შეიძლება მოიცავდეს: წითელი ან მეწამული ლაქა: ჰემანგიომები ხშირად გამოიყურება როგორც წითელი ან მეწამული ლაქები ან კვანძები კანზე. კანზე ამობურცული წარმონაქმნი: ზოგიერთი ანგიომა შეიძლება იყოს ამობურცული კანის ზედაპირზე. კანქვეშა კვანძი: კავერნოზული ჰემანგიომები შეიძლება იყოს კანქვეშა, რბილი კვანძები. მოლურჯო შეფერილობა: კავერნოზული ჰემანგიომები და ლიმფანგიომები შეიძლება მოლურჯო ფერის იყოს. შეშუპება: ლიმფანგიომები შეიძლება გამოიწვიონ მიმდებარე ქსოვილების შეშუპებას. სისხლდენა: იშვიათ შემთხვევებში, ანგიომა შეიძლება სისხლდენას იწვევდეს, თუ ის დაზიანებულია. დიაგნოსტიკა ანგიომის დიაგნოსტიკა ძირითადად ხდება კანის ვიზუალური შემოწმების საფუძველზე. ექიმს, როგორც წესი, შეუძლია დაადგინოს ანგიომა მისი გარეგნობისა და მახასიათებლების მიხედვით. კანის შემოწმება: დერმატოლოგი ან სხვა ექიმი ამოწმებს კანის დაზიანებას, ზომას, ფერს და სხვა მახასიათებლებს. დერმოსკოპია: სპეციალური ხელსაწყოთი კანის გამოკვლევა, რათა უკეთ შეფასდეს კანის დაზიანების სტრუქტურა. ბიოფსია: იშვიათ შემთხვევებში, თუ დიაგნოზი საეჭვოა, შეიძლება საჭირო გახდეს კანის ბიოფსია, რომ გამოირიცხოს სხვა დაავადებები. ულტრაბგერითი გამოკვლევა: თუ ანგიომა მდებარეობს კანქვეშ, შესაძლოა საჭირო გახდეს ულტრაბგერითი გამოკვლევა, რათა შეფასდეს მისი ზომა და სიღრმე. მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფია (მრტ) ან კომპიუტერული ტომოგრაფია (კტ): იშვიათ შემთხვევებში, როდესაც საჭიროა ანგიომის უფრო ზუსტი შეფასება, განსაკუთრებით დიდი ზომის ან ღრმად მდებარე ანგიომების დროს. მკურნალობა ანგიომების მკურნალობა დამოკიდებულია მის ტიპზე, ზომაზე, მდებარეობაზე და სიმპტომებზე. ბევრი ანგიომა არ საჭიროებს მკურნალობას, რადგან ისინი უვნებელია და თავისით ქრებიან, განსაკუთრებით ბავშვებში. თუმცა, თუ ანგიომა იწვევს სიმპტომებს, როგორიცაა ტკივილი, სისხლდენა ან კოსმეტიკურ პრობლემებს, შეიძლება დაინიშნოს მკურნალობა. დაკვირვება: მცირე ზომის და უსიმპტომო ანგიომები შეიძლება მხოლოდ დაკვირვების ქვეშ იყოს. ბევრი ჰემანგიომა ბავშვებში თავისით ქრება დროთა განმავლობაში. ადგილობრივი მკურნალობა: კორტიკოსტეროიდული კრემები ან მალამოები: მცირე ზომის ანგიომების დროს შეიძლება დაინიშნოს ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდული პრეპარატები ანთების შესამცირებლად და ზრდის შესანელებლად. ტიმოლოლი (ბეტა-ბლოკერი): ადგილობრივი ტიმოლოლი შეიძლება ეფექტური იყოს ჰემანგიომების სამკურნალოდ, განსაკუთრებით ბავშვებში. მედიკამენტური მკურნალობა: პროპრანოლოლი (ბეტა-ბლოკერი): გამოიყენება დიდი და სწრაფად მზარდი ჰემანგიომების სამკურნალოდ. ის ამცირებს სისხლძარღვების ზომას და ხელს უწყობს ანგიომის შემცირებას. კორტიკოსტეროიდები (პერორალური): შეიძლება დაინიშნოს მძიმე შემთხვევებში, როდესაც სხვა მეთოდები არაეფექტურია. ქირურგიული მკურნალობა: ქირურგიული ამოკვეთა: ანგიომის ქირურგიული გზით ამოკვეთა შესაძლებელია, თუ ის დიდი ზომისაა ან იწვევს სიმპტომებს. კრიოთერაპია: თხევადი აზოტით ანგიომის გაყინვა. გამოიყენება მცირე ზომის ანგიომების სამკურნალოდ. ლაზერული თერაპია: სპეციალური ლაზერის გამოყენება სისხლძარღვების დასაშლელად და ანგიომის შესამცირებლად. გამოიყენება ზედაპირული ანგიომების სამკურნალოდ, როგორიცაა ალუბლისებრი ანგიომა და ობობისებრი ანგიომა. სკლეროთერაპია: ანგიომაში სპეციალური სკლეროზირებადი ნივთიერების შეყვანა, რაც იწვევს სისხლძარღვების დახურვას და ანგიომის ზომის შემცირებას. რადიოთერაპია: იშვიათ შემთხვევებში, როდესაც სხვა მკურნალობა არაეფექტურია, შეიძლება გამოყენებულ იქნას რადიოთერაპია. პრევენცია ანგიომების წარმოქმნის პრევენცია კონკრეტულად არ არის შესაძლებელი, რადგან მათი განვითარების ზუსტი მიზეზი ბოლომდე ცნობილი არ არის. თუმცა, კანის რეგულარული თვითგასინჯვა და ექიმთან დროული კონსულტაცია მნიშვნელოვანია, რათა ადრეულ ეტაპზე მოხდეს ანგიომის აღმოჩენა და საჭიროების შემთხვევაში მკურნალობის დაწყება. სხვა რეკომენდაციები: კანის დაცვა მზისგან: მზისგან დამცავი საშუალებების გამოყენება ამცირებს კანის დაზიანების რისკს. მოერიდეთ კანის ტრავმებს: ტრავმებმა შესაძლოა გამოიწვიოს ანგიომის ზრდა ან სისხლდენა. რეგულარული შემოწმება ექიმთან: რეგულარულად მიმართეთ ექიმს კანის მდგომარეობის შესაფასებლად, განსაკუთრებით თუ გაქვთ რაიმე ცვლილება კანზე. დასკვნა ანგიომა კანის კეთილთვისებიანი სიმსივნეა, რომელიც არ არის საშიში, თუმცა ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს მკურნალობა. დროული დიაგნოსტიკა და შესაბამისი მკურნალობა დაგეხმარებათ სიმპტომების შემსუბუქებაში და კეთილდღეობის გაუმჯობესებაში. თუ შეამჩნევთ რაიმე ცვლილებას კანზე, მიმართეთ ექიმს კონსულტაციისთვის.